Wprowadzenie
Każdy zbiornik ma własne, specyficzne warunki, dlatego zabiegi rekultywacji powinny być dostosowane do specyfiki akwenu oraz pierwotnej roli zbiornika. Dotychczas stosowane sposoby rekultywacji zbiorników wodnych opierają się głównie na metodach mechanicznych i chemicznych. Obydwa rodzaje nie są obojętne dla przyrody – powodują nadmierną ingerencję w środowisko naturalne. Dlatego działania naprawcze powinny być przeprowadzane w taki sposób, żeby wspomagać naturalne procesy zachodzące w ekosystemie. Ingerencja człowieka w procesy zachodzące w środowisku, jak i jego strukturę powinna zostać ograniczona do minimum.
Analiza obecnie znanych technik oczyszczania środowiska wodnego, pozwala na wysunięcie następujących wniosków:
- Dotychczas stosowane metody polegają jedynie na łagodzeniu negatywnych skutków zanieczyszczenia wody. Nie usuwają one przyczyn zaburzenia równowagi chemicznej w zbiorniku wodnym.
- Metody mechaniczne i chemiczne znacznie ingerują w przyrodniczą strukturę zbiornika.
- Każda metoda pozwala na osiągnięcie jednego czy dwóch efektów, co jest niewystarczające, gdy weźmie się pod uwagę skomplikowanie i różnorodność środowiska wodnego. Oznacza to, że znane sposoby rekultywacji rozwiązują tylko część problemów występujących w zbiorniku.
- Osiągane efekty są krótkotrwałe. Wynika to z punktu poprzedniego.
- Opisywane metody mechaniczne i chemiczne są mało uniwersalne.
Cel i zakres prac:
- Przedmiotem usług jest rekultywacja, usunięcie odoru, oczyszczenie i odmulenie zbiorników wodnych. Do tego zadania zostaje wykorzystana metoda rekultywacji ACS Poland Sp. z o. o., zwana dalej „Metodą dra Sitarka®”.
- Celem prac jest doprowadzenie środowiska wodnego do równowagi biologicznej przy wykorzystaniu min. probiotycznych preparatów mikrobiologicznych.
- W razie konieczności planuje się wykonanie stref ekotonowych dla zagospodarowania zanieczyszczeń obszarowych i punktowych jako źródeł zanieczyszczenia wody.
- Szczegółowy zakres prac zostaje zawsze określony po obejrzeniu przez nas zbiornika, okolicy zbiornika, diagnozy źródeł zanieczyszczeń.
Harmonogram prac:
Czas wykonywania prac: okres wiosna – lato. Ma to związek z temperaturą wody. Po wykonaniu przez nas wizji lokalnej, zostanie ustalony szczegółowy harmonogram prac. W chwili obecnej można tylko wyszczególnić podstawowe etapy naszych działań:
- ETAP 1. Wizja lokalna. Przygotowanie szczegółowego planu rekultywacji.
- ETAP 2. Przygotowanie terenu do prac i podjęcie działań przygotowawczych (w tym ewentualnej budowy ekotonów).
- ETAP 3. Rekultywacja zbiornika.
- ETAP 4. Dodatkowa rekultywacja po upływie roku, jeśli będzie to konieczne, np. w przypadku redukcji mułu.
Oczekiwane efekty:
Po wykonaniu wszystkich proponowanych działań oczekuje się następujących efektów:
- Zatrzymanie procesów eutrofizacji oraz zminimalizowanie jej skutków
- Likwidacja odorów w zbiorniku
- Poprawa przejrzystości wody
- Zagospodarowanie nadmiaru biogenów w wodzie i osadach (min. fosfor i azot)
- Uzyskanie równowagi biologicznej i troficznej w zbiorniku wodnym
- Likwidacja lub przynajmniej zmniejszenie zakwitów glonów i sinic
- Uruchomienie naturalnych mechanizmów samooczyszczania zbiornika
- Zmniejszenie miąższości osadów dennych (mułu)
- Poprawa jakości wody
- Wzrost bioróżnorodności
Przed przygotowaniem szczegółowego planu rekultywacji ocenie poddane zostaną następujące parametry:
- Azot mineralny. Po rekultywacji oczekuje się znaczącego zmniejszenia ilości tej formy azotu. Nastąpi również obniżenie azotu ogólnego.
- Fosfor mineralny – po rekultywacji wystąpi obniżenie ilości tego pierwiastka.
- Zawartość tlenu – po rekultywacji zwiększenie natlenienia, zwłaszcza w warstwach przydennych zbiornika.
- Miąższości osadów dennych, które powinny średnio zmniejszyć się o 30 – 50 % w ciągu 12 miesięcy od aplikacji.
- Poziom zakwitów wody (glony i sinice) – ograniczenie lub całkowita ich eliminacja.